هنوز و هيچ را می نگارم

قصه گوی پير شهرم
بگذر آرام از كنارم
در برم منشين! برايت
قصه ای ديگر ندارم


قصه هایم مرده در من...
ديگر از افسانه سيرم
بر مزار قصه هايم
مي نشينم تا بميرم


روزگاري آمدي تا در كنار من بماني
كز دل من مي گريزد عشق و روياي جواني
رفتي و لب هاي من شد
گور سرد قصه هایم


آمدی تا بار دیگر
جان بگیرد غصه هایم
این زمان افسرده جانی بی پناهم
ای گنه کرده برو ، من بی گناهم

ايرج جنتی عطائی

نه، هيچ چيز

دلم گرفته
                     دلم عجيب گرفته است
                                                        و هيچ چيز

نه اين دقايق خوشبو،

                              که روي شاخه ي نارنج مي شود خاموش

  نه اين صداقت حرفي،

                               که در سکوت ميان دو برگ اين گل شب بوست

   

   نه     

          هيچ چيز

                   مرا از

                             هجووووووم      خالي ی اطراف

                                                                         نمي رهاند

                         سهراب سپهری